Ik ben altijd een denker geweest… zelfs als kind was ik al vaak bezig met de onfairheid van het leven en ook van de dood. Ook als volwassene is dit iets waar ik wel eens van wakker lig. Ik ben vast niet de enige, dat blijkt wel uit gesprekken met mensen in mijn omgeving. Met deze tekst wil echter ook mensen die er uit zichzelf niet aan denken uitnodigen om hier eens bij stil te staan.
Ik heb er geen angst voor om delicate onderwerpen af en toe in vraag stellen. Het is niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen. Wat ik wil bereiken is dat mensen op zijn minst gaan nadenken. Het onderwerp van deze blog is namelijk een eerlijk pleidooi om goed na te denken alvorens je aan kinderen begint. Dit ligt (begrijpelijkerwijs) bij sommige mensen gevoelig, onder meer bij mensen die ongewild kinderloos zijn.
Hechten of gehecht zijn zit in ons DNA, het is eigen aan onze menselijke soort. Het zit diepgeworteld in onze ziel om ons te hechten aan de mensen, plaatsen en dingen waarbij we ons goed voelen. Sommigen raden aan om meer te onthechten maar zelf vind ik hechten helemaal niet negatief. Het kan meer betekenis geven aan relaties met mensen en dingen. Ik zie het eerder als een vorm van respect en zorgzaamheid
Cellbuilding mental coaching program indiceert een inzicht op intermenselijk gedrag om te werken aan een menselijkere samenleving. Dit artikel gaat over het belang van vertrouwen en wantrouwen.
We zijn als mensen te bevooroordeeld geworden voor onze medemens. Dingen worden eerst afgewogen met het verstand, zaken worden meestal eerst opportunistisch bekeken. Het hart, ons gevoel, wordt steeds minder aangesproken. We willen bewijzen zien om een oordeel te vellen of een beslissing te nemen. Ik verkies een andere houding…
Tot waar reikt verbondenheid met en trouw aan onze partner na het leven? Deze vraag is niet makkelijk te beantwoorden. Méér nog… het is een onderwerp dat de meesten liever uit de weg gaan. Nochtans houdt het mensen naarmate ze ouder worden wel bezig. De dood is onvermijdelijk. Is de dood van je partner het startschot voor een nieuw leven, het begin van een nieuw verhaal? Kan je zomaar een lijn trekken onder het vorige?
Emoticons … een goed bedoeld gebaar, maar ze zijn voor het delen van gevoelens vaak te gemakkelijk en te oppervlakkig. Het is een vluchtige communicatievorm van het tijdsbeeld waarin de mensen worden geconditioneerd. Alles moet snel gaan waardoor we de echte betekenis van de gevoelsbeleving voor het grootste stuk verliezen. Het mag allemaal niet te lang duren… voor sommige zaken kan dit werken maar niet voor de diepere emoties zoals verdriet, pijn, teleurstelling etc. Zaken die verbonden zijn met ons hart en met onze ziel vragen tijd, soms veel tijd om te kunnen verwerken.
Ik wil het kleine scherm niet in een slecht daglicht zetten. Integendeel, televisie kan bijdragen tot meer verbondenheid tussen de mensen over de ganse wereld. Helaas is men op dit moment een weg ingeslagen waarbij het toestel dat mensen samenbracht nu te vaak zorgt voor meer polarisatie en ergernissen onder de mensen. . Het conditioneert mensen in een andere beleving van de samenleving waarbij waarden en normen steeds meer vervagen en traditionele gebruiken worden herleid tot een ongenuanceerde oppervlakkigheid.
Het sociaal gevoel zit op een laag pitje. Onze samenleving hangt aan elkaar met digitaal contactweefsel dat het menselijk aanvoelen herleidt tot een oppervlakkige acte de présence. Ik schreef al eerder een artikeltje over de negatieve gevolgen van onze digitale samenleving maar dit opiniestukje wilde ik toch nog graag kwijt.
Voor Cellbuilding begint de weg naar verandering altijd bij het bespreekbaar en toegankelijk maken van levensconflicten. Wat je niet onder woorden kan of mag brengen kun je niet bespreken, jezelf en de betekenis van het leven in vraag stellen zou geen taboe mogen zijn en toch … in een wereld waar schijnbaar alles mogelijk is wordt het steeds moeilijker om over gevoelens te praten. Zeker als het om negatieve gevoelens gaat want wij leven in een geconditioneerde leefwereld waar alles altijd goed moet zijn.
Tijdens mijn personal training of mental coaching sessies worden wel eens diepzinnige gesprekken gevoerd en regelmatig gaat het dan over de digitalisering van onze samenleving. Ik praat graag met mensen en daag hen ook uit om eens wat dieper na te denken over zaken die we de dag van vandaag soms te makkelijk aanvaarden zonder erbij stil te staan. Onlangs schreef ik nog een opiniestukje dat ik graag ook hier wil delen. De bedoeling is vooral om mensen te inspireren om af en toe eens kritisch na te denken over de invloed van de vooruitgang en digitalisering op onze maatschappij.